درود دوستان. اگر تمایل داشته به کانال من در سایت اینما سر بزنید و از شنیدن موسیقی های دلنشین لذت ببرید.

https://enama.ir/C108508301012021480306

با سلام خدمت دوستان گرامی و عزیز
بعد از مدت ها اومدم تا دو شعر زیبا از شاعرای خوب کشورمون، در وبلاگ بگذارم؛ امیدوارم مورد پسند واقع بشود.

آنکه خود را نفسی شاد ندیدست منم

وآنکه هرگز به مرادی نرسیدست منم

آنکه صد جور کشیدست زِ هَر خار و خسی

وز سر کوی وفا پا نکشیدست منم

آنکه چون غنچه ی پژمرده در این باغ بسی

بر دلش باد نشاطی نوزیدست منم

عندلیبی که در این باغ ز بیداد گلی

نیست خاری که به پایش نخلیدست منم

آنکه در راه وصال تو دویدست بسی

وآخر کار به جایی نرسیدست منم

"همایون اسفراینی"

....................

همچو نی می نالم از سودای دل

آتشی در سینه دارم جای دل

من که با هر داغ پیدا ساختم

سوختم از داغ نا پیدای دل

همچو موجم یک نفس آرام نیست

بسکه طوفان زا بود دریای دل

دل اگر از من گریزد وای من

غم اگر از دل گریزد وای دل

ما ز رسوایی بلند آوازه ایم

نامور شد هر که شد رسوای دل

خانه مور است و منزلگاه بوم

آسمان با همت والای دل

گنج منعم خرمن سیم و زر است

گنج عاشق گوهر یکتای دل

در میان اشک نومیدی رهی

خندم از امیدواریهای دل 

" رهی معیری"

سلام خدمت دوستان گلم.ببخشید یه مدت خیلی طولانی نبودم و بابت همین مسئله از شما عذرخواهی می کنم؛ برای اینکه نبود این مدّت رو جبران کنم، چند تا شعر عاشقانه براتون تو این پست قرار می دهم

من چرا دل به تو دادم که دلم می شکنی

یا چه کردم که نگه باز به من می نکنی

دلو جانم به تو مشغول و نظر بر چپ وراست

تا حریفان ندانند که تو منظور منی

دیگران چون بروند از نظر از دل بروند

تو چنان در دل من رفته که جان در بدنی

تو بدین نعت و صفت گر  خرامی در باغ

باغبان بیند و گوید که تو سرو چمنی

                                                                                            سعدی

....................

مرا خود با تو سری در میان هست

وگرنه روی زیبا در جهان هست

وجدی دارم از مهرت گدازان

وجودم رفت و مهرت همچنان هست

مبر،ظن کز سرم سودای عشقت

رود تا بر زمینم استخوان هست

اگر پیشم نشینی دل نشانی

وگر غایب شوی در دل نشان هست

                                                                                           سعدی

با عرض سلام خدمت دوستای گلم، امروز دست پر اومدم، امیدوارم از این پست خوشتون بیاد، اگه لطف کنید و نظر بدید خوشحالمون کردید.

من از خدا خواستم که پلیدی های مرا بزداید

خدا گفت : نه

آنها برای این در تو نیستند که من آنها را بزدایم .بلکه آنها برای این در تو هستند که تو در برابرشان پایداری کنی

من از خدا خواستم که بدنم را کامل سازد

خدا گفت : نه

روح تو کامل است، بدن تو موقتی است

من از خدا خواستم به من شکیبائی دهد

خدا گفت : نه

شکیبائی بر اثر سختی ها به دست می آید؛ شکیبائی دادنی نیست، بلکه به دست آوردنی است

من از خدا خواستم تا به من خوشبختی دهد

خدا گفت : نه

من به تو برکت می دهم، خوشبختی به خودت بستگی دارد

من از خدا خواستم تا از درد ها آزادم سازد

خدا گفت : نه

درد و رنج، تو را از این جهان دور کرده و به من نزدیک تر می سازد

من از خدا خواستم تا روحم را رشد دهد

خدا گفت : نه

تو خودت باید رشد کنی ولی من تو را می پیرایم تا میوه دهی

من از خدا خواستم به من چیزهائی دهد تا از زندگی خوشم بیاید

خدا گفت : نه

من به تو زندگی می بخشم تا تو از همه­ی آن چیزها لذت ببری

خدا گفت : ... سرانجام مطلب را گرفتی

و در آخر

برای دنیا تو ممکن است فقط یک نفر باشی ولی برای یک نفر، تو ممکن است به اندازه­ی دنیا ارزش داشته باشی و همچنین داوری نکن تا داوری نشوی . آنچه را رخ می دهد درک کن که برکت خواهی یافت

This is a nice reading, but short. Enjoy! This is what The Dalai Lama has to say for 2006. All it takes is a few seconds to read and think over.

Take into account that great love and great achievements involve great risk.

ارزشمند ترين وقايع زندگي معمولا ديده نميشوند و يا لمس نميگردند، بلکه در دل حس می شوند.

لطفاً به اين ماجرا كه دوستم برايم روايت كرد توجه كنيد.

او ميگفت كه پس از سالها زندگي مشترک، همسرم از من خواست که با زن ديگري براي شام و سينما بيرون بروم. زنم گفت که مرا دوست دارد، ولي مطمئن است که اين زن هم مرا دوست دارد و از بيرون رفتن با من لذت خواهد برد.

زن ديگري که همسرم از من ميخواست که با او بيرون بروم، مادرم بود که 19 سال پيش بيوه شده بود ولي مشغله هاي زندگي و داشتن 3 بچه باعث شده بود که من فقط در موارد اتفاقي و نامنظم به او سر بزنم.

آن شب به او زنگ زدم تا براي سينما و شام بيرون برويم؛ مادرم با نگراني پرسيد که مگر چه شده؟ او از آن دسته افرادي بود که يک تماس تلفني شبانه و يا يک دعوت غير منتظره را نشانه يک خبر بد مي دانست.

به او گفتم: به نظرم رسيد بسيار دلپذير خواهد بود که اگر ما امشب را با هم باشيم. او پس از کمي تأمل گفت که او نيز از اين ايده لذت خواهد برد.

آن جمعه پس از کار، وقتي براي بردنش مي رفتم کمي عصبي بودم، وقتي رسيدم ديدم که او هم کمي عصبي بود کتش را پوشيده بود و جلوي درب ايستاده بود، موهايش را جمع کرده بود و لباسي را پوشيده بود که در آخرين جشن سالگرد ازدواجش پوشيده بود، با چهره اي روشن همچون فرشتگان به من لبخند زد.

وقتي سوار ماشين مي شد، گفت که به دوستانش گفته امشب با پسرم براي گردش بيرون ميروم و آنها خيلي تحت تأثير قرار گرفته اند.

ما به رستوراني رفتيم که هر چند لوکس نبود ولي بسيار راحت و دنج بود، دستم را چنان گرفته بود که گوئي همسر رئيس جمهور بود .

پس از اينکه نشستيم به خواندن منوي رستوران مشغول شدم؛ هنگام خواندن از بالاي منو نگاهي به چهره مادرم انداختم و ديدم با لبخندي حاکي از ياد آوري خاطرات گذشته به من نگاه مي كند،

به من گفت يادش مي آيد که وقتي من کوچک بودم و با هم به رستوران مي رفتيم، او بود که منوي رستوران را مي خواند؛ من هم در پاسخ گفتم که حالا وقتش رسیده که تو استراحت کني و بگذاري که من اين لطف را در حق تو بکنم. هنگام صرف شام گپ وگفتي صميمانه داشتيم، هيچ چيز غير عادي بين ما رد و بدل نشد، بلکه صحبتها پيرامون وقايع جاري بود و آنقدر حرف زديم که سينما را از دست داديم.

وقتي او را به خانه رساندم گفت که باز هم با من بيرون خواهد رفت به شرط اينکه او مرا دعوت کند و من هم قبول کردم.

وقتي به خانه برگشتم همسرم از من پرسيد که آيا شام بيرون با مادرم خوش گذشت؟ من هم در جواب گفتم خيلي بيشتر از آنچه که ميتوانستم تصور کنم.

چند روز بعد مادرم در اثر يک حمله قلبي شديد درگذشت و همه چيز بسيار سريعتر از آن واقع شد که بتوانم کاري کنم.

کمي بعد پاکتي حاوي کپي رسيدي از رستوراني که با مادرم در آن شب در آنجا غذا خورديم به دستم رسيد؛ يادداشتي هم بدين مضمون بدان الصاق شده بود: نميدانم که آيا در آنجا خواهم بود يا نه ولي هزينه را براي 2 نفر پرداخت کرده ام يکي براي تو و يکي براي همسرت و تو هرگز نخواهي فهميد که آن شب براي من چه مفهومي داشته است، دوستت دارم پسرم.

در آن هنگام بود که دريافتم چقدر اهميت دارد که به موقع به عزيزانمان بگوئيم که دوستشان داريم و زماني که شايسته آنهاست به آنها اختصاص دهيم. هيچ چيز در زندگي مهمتر از خدا و خانواده نيست. زماني که شايسته عزيزانتان است به آنها اختصاص دهيد زيرا هرگز نمي توان اين امور را به وقت ديگري واگذار نمود.

از همین اولین روزهای ماه دوم پاییز٬ تصمیم بگیرید که هر روز-شادمانه-جشن بگیرید:

تماشای نقاشی زیبای برگ های رنگارنگ درختان را

لمس قطره های پربرکت باران را

۰۰۰

از همین امروز٫ با خودتان قرار بگذارید روزی نیم ساعت را به قدم زدن در نزدیک ترین پارک به محل زندگیتان٬ بگذرانید. بعد از چند روز متوجه می شوید که چقدر روحیه تان تغییر کرده است.

یادمان باشد که:

*پاییز یک شعر است

یک شعر بی مانند*

سطر بی مانند پاییز

در فصل زیبایی زندگی می کنیم٬ به اندازه سه فصل دیگر زیباست.ویژگی های خودش را دارد:هوای خنک(که رو به سردی می رود)٬ باران های پر برکت٬برگ های رنگ به رنگ و...

از همه ویژگی های فصل پاییز لذت می برم اما شاهد هستم که خیلی از افراد٬ مدام گله وشکایت می کنند:

وای! دوباره پاییز آمد!

پاییز٬ فصل غم وغصه است!

روزهایش خیلی دلگیرند!

امان از سرمای پاییز!

این چه فصلی است دیگر؟! هر روز باران و گل و...

واقعا از شنیدن جمله های این چنینی خیلی تعجب می کنم! مگر می شود به جای شاکر بودن از چنین موهبت زیبایی٬ سه ماه سال را به شکایت و ناراحتی گذراند؟! مگر می شود طراوت ودرخشش این فصل بینظیر را نادیده گرفت؟!

۱۵رازی که باید همواره به یاد بسپاری

۱.حضورت هدیه ای برای جهان است.تو بی نظیر وبی همتا هستی.زندگی ات می تواند مطابق آرزوهایت باشد.روزها را دریاب و در لحظه زندگی کن.

۲.به موهبت هایتاهمیت بده نه به مشکلاتت زیرا می توانی تمام موانع را با موفقیت از سر راه برداری.پاسخ های بسیاری را که در درونت وجود دارد درک کن جرات داشته باش و قوی باش.

۳.خود را محدود نکن. رویاهای زیاد در انتظارند که به واقعیت بدل شوند.تصمیمات زندگی ات بسیار مهم اند و نباید آن ها را به دست بخت و اقبال بسپاری.به نقطه ی اوج اهداف و انتظارات خود دست یاب.

۴.هیچ چیز بیهوده تر از این نیست که نیرویت را صرف نگرانی کنی.هر چه بیشتر خود را با مشکلی درگیر کنی٬ رفع آن دشوارتر می شود.مسائل را خیلی جدی نگیر و زندگی ات را با آرامش سپری کن~نه با افسوس.

۵.جیب هایت را با مهربانی و خوش بینی پر کن٬ زیرا هیچ چیز در جهان ارزشمندتر از آن نیست.جالب آنکه روزی به گذشته ات می نگری و در میابی که تمام ثروت های زندگی٬مادی نیست.

۶.اگر عزت نفست ضعیف شده است٬در جستجوی کمک و یاری باش.بدترین منتقد خود نباش٬بلکه بهترین متحد خود باش٬زیرا به راستی به زحمتش می ارزد.

۷.خلاق باش.تو هنرمند هستی و می توانی ابرهای ناامیدی وبدبینی را کنار بزنی و خورشید درخشان نیک بختی را آشکار کنی.تصویر خود را ترسیم و رنگ های خود را انتخاب کن.هر چه را در این مسیر مزاحمت می شود٬فراموش کن.

۸.بسیاری از ما برای مسیرهای زندگی نقشه ی راه داریم و مهم آن است که در این مسیر درست حرکت کنیم٬اما برای رسیدن به مقصد آن قدر نگران نشو که لذت و سرور زندگی جدید را فراموش کنی.

۹.زمان نمی تواند هر آنچه را قبلا بخشیده پس بگیرد.گنجینه های تلاش های تو در گذشته هنوز باقی مانده اند. ارزشمندترین خاطراتت همیشه به یاد خواهند ماند و همان گونه که در مسیر زندگی حرکت می کنیم٬می آموزیم زندگی جواهری بزرگ و زیبا نیست که آن را در دست نگه داریم یا از دست بدهیم.هر یک از ما باید الماس هایی را که میان شن های روان زندگی به سوی ما می آیند٬حفظ کنیم.

۱۰.تاریک ترین لحظات٬بهترین زمان برای دیدن ستاره هاست.روحیه ات را حفظ کن٬زیرا بدین گونه درمی یابی خوش بینی شادی بخش است.آدم های خردمند کسانی هستند که به جای یادآوری نگرانی های خود٬ به راحتی موهبت هایی را که به آنان داده شذه است٬به یاد می آورند.

۱۱.انتخاب هایی پیش رو داری که می توانند زندگی ات را تغییر دهند. متاسفانه هیچ گوی بلورینی نیست که از آینده خبر دهد٬ اما خورشید فروزاناندرزهای خردمندانه در طول قرن ها هرگز افول نکرده است.فقط گوش بسپار و با تمام وجودت نگذار فرصت های زندگی از دست بروند.اهداف بسیاری در زندگی ارزش مبارزه را دارد که یکی از بهترین آن ها٬آرامش ذهنی است.

۱۲.پیشرفت های بزرگ و کوچک٬ کم یا بسیار زندگی را گرامی بدار٬زیرا آن ها در بهبود موقعیت تو سهمی دارند. کورسویی اندک٬نوری درخشان را پدید می آورد.

۱۳.به یاد بسپار که ذره ای عشق٬راهی طولانی می پیماید٬فراوان و گسترده می شود و تا ابد جریان خواهد داشت.دوستی سرمایه گذاری عاقلانه ای به شمار می آید و گنجینه های زندگی٬بودن انسان ها در کنار یکدیگر است.

۱۴.هرگز خیلی دیر نیست.کترهای معمولی را به روشی شگفت انگیز انجام بده.سالم٬پرامید و شادمان باش.زمانی را به آرزو کردن اختصاص بده و حتی برای لحظه ای نیز فراموش نکن که چقدر بی نظیرو بی همتا هستی.

۱۵.تسلیم نشو.اگر خیلی زود از تلاش دست برداری٬ممکن است هرگز طعم موفقیت را نچشی.هر روز بکوش روش های بهتری را امتحان کنی٬زیرا انسان ها ظرفیت بهبود و پیشرفت فراوانی دارند.

با عرض سلام خدمت دوستای گلم، امروز براتون یه شعر از سهراب سپهری انتخاب کردم، انشاالله که لذت ببرید.

 سلام خدمت دوستای گلم ، با عرض پوزش که نتونستم براتون مطلب چدید بذارم ولی الان یه شعر و دو داستان کوتاه خواندنی براتون گذاشتم که انشالله لذت ببرید.

دلبر رؤیایی

جانا غم دل ، آتشِ جان شد به کجایی   

وین سوز نهان ، شعله فشان شد به کجایی

از پیش نظر رفتی و آرام و قرارم                

همراه تو با اشک ، روان شد به کجایی

گلزار امیدم که زعشق تو صفا داشت              

آفت زد و افسرد و خزان شد به کجایی

چشمم که گل از چهره ی گلگون تو می چید     

بر دامن من ، لاله نشان شد به کجایی

آن عشق که با سوختنش ساختنم بود                 

ویرانگرِ پیدا و نهان شد به کجایی

این عاشق دل سوخته از سوز وگدازت         

بی شور و نوا ، جامه دران شد به کجایی

تا اوج سپهرم طرب انگیز رخت برد             

وان راز و نیاز ، آه و فغان شد به کجایی 

آن راحت جانی که مرا طرز نگاهت               

گل ریز به عمر گذران شد به کجایی

از عشق و جنون ، رنگ رخم پرده بر انداخت     

رازی که نهان بود ، عیان شد به کجایی

قول و غزل ، آوازه ی آشفتگی ماست                  

شیدای تو رسوای جهان شد به کجایی   

                                                      استاد آشفته

و خدا یکی بود و جز خدا هیچ نبود و با " نبودن" چگونه می توان "بودن"

وقتی داشتند مرا می آفریدند و می سرشتند کسی آن گوشه خدا خدا نمی کرد

هنگامی که راه سفر در پیش است پاهای مشتاقی باز می شود، بی همسفری سخت است

خدا آدم های ذلیل و طمّاع و ترسو و چاپلوس را دوست ندارد، خدا دوست دار آشناست, عارف عاشق می خواهد نه مشتاق بهشت

آدم ها همه در یک سطح نیستند و از هم فاصله دارند امّا همه از یک جنسند

من کجای زمین ایستاده ام

                         چه سرنوشت غم انگیزیست داشتنت

گاهی فکر میکنم من کجای زمین ایستاده ام

                         که این چننن تنها می مانم

بوسه هایم را می بینم

                         که بر لبانم ماسیده اند

از فرط خستگی پلک هایم را می بندم

                         بیدارم نکن

اینجا به هیچ خاطره ای تعلّق ندارم

بوسه هایت را کاشتم

            تا روئیدن عشق را ببینم

                 و روی درخت آرزوهایم نوشتم

                         به امید دیدار

باش

        بی من هم باش

           انگشتانم هنور از بوسه هایت می درخشند

                 حرمت عشق در دستان نوازشگر توست

                        لحظه ات آسمانی ترین تکیّه گاه من است

                               دریغ از آن سال ها

                                      که با مترسکانی، خواب ابریشمی می دیدم

تو بدون من

                از هم دو چیز را پنهان کردیم

                    تو بدون من آرامی

                            من بدون تو، نه

                                 تصورش حتی، آسمان آرامش وجودم را واژگون می کند

                                          و می بارم

                                                     برای رفتن چترت را بردار

برای برگ زندگیم، دفتری خالی بود

                     با بوسه هایت در آن ستاره کشیدم و با دستانت ماه

اینک شب های زندگیم با نام تو اغاز می شود

من

او

من از قصه هایی مست می شدم که او نمی شنید

                        قرارمان فصل شکوفه های نارنج بود

که نیامد

                        من عطش بیداری داشتم و او مستی خواب

من نوشتم آینه

                        او نوشت

سنگ

فصل تنهایی

                        چهار فصل تنهایی مرا نظاره کردی

با این حال

                        هر بار برایت شکوفه های سیب را در بهار

گیلاس های عاشق را در تابستان

برگ های ریخته را در پاییز

و قندیل های الماس را در زمستان آوردم تا فراموشم نکنی

                        امّا تنها رؤیای تو بود که به دستم رسید

در فصل پنجم

چشم های بسته از من، تنها تر است

دخترکی که آسمان را بر سقف اتاثش نقّاشی کرد

                      و آنقدر چشمهایش را بست

                      که در رؤیایش عاشق شد

                                  و هنوز چشم به راه است که او

                                  چون غریبه ای از خاطرش عبور کند

تنها بازمانده يك كشتی شكسته توسط جريان آب به يك جزيره دورافتاده برده شد، او با بيقراری به درگاه خداوند دعا می‌كرد تا او را نجات بخشد.

بار آخر، من ورق را با دلم "بر" می زنم!

                     بار دیگر حکم کن،

                                 اما نه "بی دل"!

                                       با دلت، دل حکم کن!

حکم دل:

             هر که دل دارد، بیندازد وسط

                      دل که روی دل بیفتد، عشق حاکم می شود

                                               پس به حکم عشق، بازی می کنیم

این دل من!

                          رو بکن حالا دلت را!

                                            دل نداری؟!

                                         "بر" بزن اندیشه ات را
حکم لازم، دل سپردن ، دل گرفتن

                                             هر دو لازم!

آخر پاییز شد

               همه دم می زنند از

                                شمردن جوجه ها!!!

                         اما تو بشمار

                                 تعداد دل هایی که بدست آوردی

                            بشمار تعداد لبخند هایی

                                          که بر لب دوستانت نشاندی

                               بشمار تعداد اشک هایی که

                                    از سر شوق و غم ریختی

                                                 فصل زردی بود

                                                    تو چقدر سبز بودی؟؟

                                                    جوجه ها را بعداً با هم می شماریم

کاش همیشه در کودکی می ماندیم

                      تا به جای دل هایمان سر زانوهایمان زخمی می شد

سلام به دوستان خودم، دو تا شعر نو از زنده یاد استاد آشفته براتون تو این پست قرار می دم انشاالله که مورد پسند واقعع شود.

زندگانی این است

دست ما را منگر         

                 که فرو دستانیم
عالم ما را باش

         و صفا گاهش را

گوشه گیریم و جهانی داریم

                                که بهشت آئین است

عالم ما هر روز

             آسمانش آبی است
هر شب اش

              مهتابی است
                      کلبه ما خشتش
                      از طلا بالاتر
بی چراغانی و بی چشم ربایی ، زیباست

                   بزم درویش ، خدای آذین است
وان هوا خواهِ محبّت
که دلش می نامند

                          دیده اش خوش بین است

گر به مهمانیِ ما می آیی
مقدمت شاد ، بیا
که ره خانه ی دوست

                         این نشان ها با اوست

کوچه باغی دارد
در و دیوارش سبز
                  که به هر جا نگری

                  بر لب جوی روان

  از بن خاک 

                                     پونه افراشته قد تا به سرِ پرچین است

   بر سر رهگذران
گل فشان ، دست صباست
ودر آغاز بهار
 بهر شا باش تو
           ای رهگذر            دامن خاک پر از سکّه ی فروردین است

 برگ برّاق صنوبر هایش
                          از نواهای نسیم
                                             روز و شب می رقصد

و قناری هایش
               و چکاوک هایش
                           نه قفس دیده نه دام

در فضایی آزاد
همه ده همدم گل
               لانه شان عطر آمیز               خواب شان سنگین است

سر برافراخته چون می گذری

                   پیش پا هم بنگر

                   تا صف مورچگان

 این ضعیفان بری از آزار
       پایمالت نشوند                                  زندگی شیرین است

چون درآیی در شهر
آن چه را می جویی
              در خیابان مصفّای نکو اندیشان
                             بر زن عشق و امید
                                               کوچه ی گل چین است
شهر خوبی داریم                        

       رؤسایش همه مردم دارند
           کاسبانش همه با انصاف اند
                  وجوانان پیِ کسبِ دانش

                          همگی با ادب و فرهنگ اند
                                                     این مرام دین است

آی آی ای مردم
کز جهان ادب و ذوق و هنر بی خبرید
           وز گذرگاه جهان

                  بی صفا می گذرید

نه همین آمدن و زیستن و خاک شدن

                    رمز بودن این نیست
خوبی و راستی و پاکی و انسان بودن 

                                                       زندگانی این است

 ای بی وفا سپهر

ای بی وفا سپهر
          پنداشتم تورا                  در راه دل ، کمر شکن خار و خاره ای       
گفتم ز روی مهر               
        در این دو روز عمر                    گاهی برای طفل دلم گاهواره ای
یا بر سر دوراهی تردید و انتظار   

                                  خوش مژده فال و خوب ترین استخاره ای
یا در مقام ذوق
یا در بُروز درد     شعری که سوز های درون را شراره ای                          
نه چون شراب و گل
         نه چون گذشت و صبر              نه داروی غم و نه بیچاره چاره ای
در مکتب گذشته و آینده ، دورهاست    دستور گوی فعل نهاد و گزاره ای              
امّا درست دیدم 
          ای آرزو شکن                   سرگشته ی خراب گرِ هیچ کاره ای         

در جام اهل دل 
           خونابه ها ز توست                 
                   با آن بلند مرتبه­ات ، پست باره ای                                    
     در زیر نُه رواق تو
     بر روی هفت خاک     من کیستم ، گرفته ز دنیا کناره ای          

برکهنه بوریا                          
        درویش خاکی ام
مگذار منّتم ، که نصیبم ز تو نبود   

                         جز دست کوتهی و گریبان پاره ای                     
ای دل تو را درود 
که با عشق و با امید       شهرِ پر آفتاب منِ بی ستاره ای

سلام خدمت دوستان عزیزم، امروز چند تا شعر از زنده یاد استاد آشفته براتون انتخاب کردم که انشاالله بپسندید.

شمع مجفل

دلارامی سرا پا شعله ، شمع محفل است امشب
                                     نه محفل باشد این ، شهر چراغان دل است امشب

نگاهش­گاه جان می بخشد و گه می نوازد دل
                                    ز محنت خسته را لطف و محبّت شامل است امشب
به رویش بخت گویی می گشاید فال حافظ را
                                     که با شور و غزل خوانی مرادش حاصل است امشب
به مستی تا نظر دارم به چشم آشوب چشمانش
                                      مـحیـط فـتـنـه آرام و زمانـه عـادل است امـشب
 مرا زین بیشتر ای ساقی مجلس خدایی کن
                                     که چشم از باده پوشیدن عذابی مشکل است امشب
به هر سو رو کند قبله است هر کاو قبله نشناسد
                                      مرا این قـبلـه گـر نبود، نـمازم بـاطل است امـشب
به دریای تمنّا ای دل عاشق چه می جویی
                                      صدف بگشوده آغوش و گهر در ساحل است امشب
تماشا را مده فرصت به بدخواه نکو رویان
                                      کـه آن بیگـانه بـا دل از خدا هم غافل است امشب
در این بزم صفا با عشق و حیرت عالمی دارم
                                      که پندارم جهان بیرون از این آب و گل است امشب
دلا تا چند مانی ناتمام از عشق و شیدایی
                                        غنـیمت دان که اسباب جـنونت کـامل است امشب

بود آشفته سر تا پا وجودم زیر گل باران      

                                      که در هر گوشه از خوبان ، بهشتی نازل است امششب

امروز چند تا عکس باحال براتون گداشتم که امیدوارم بپسندید و نظرهم فراموش نشه.

سلام به بچه های خوب و دوست داشتنی خودم، میخوام براتون چند تا مطلب کوتاه بذارم. نظر یادتون نره

گاه گاهی به یادت غزلی میخوانم

       تا نگویی که دلم غاقل از آن عهد و وفاست

                خوب رویان همه گر با دل من خوب شوند

                     خوب من با همه خوبان حساب تو جداست

 زندگی باید کرد گاه با یک گل سرخ

                     گاه با یک دل تنگ

                           گاه باید روئید در پس ان باران

                                گاه باید خندید بر غمی بی پایان

بگو با من چه کردی مهربانم

                  که ابری شد تمام آسمانم

                        بیا آتش بزن خاکسترم کن

                           که بی تو نمی خواهم بمانم

سلام به شما عزیزان، امروز می خوام یه پست متفاوت براتون بذارم،نظرتون راجع بهش چیه؟

When mind knows٫we call it Knowledge.

When heart knows٫ we call it love.

And when being knows٫ we call it meditation.

وقتی ذهن می شناسد، آن را دانش می خوانیم.

وقتی قلب می شناسد، آن را عشق می نامیم

و آن گاه که وجود می شناسد، با مکاشفه روبروئیم.

Respect Life, revere life. There is

nothing more holy then life, nothing more

divine than life.

زندگی را قدر بدان!

حرمتش نگهدار،

هیچ چیز مقدّس تر از آن نیست.

و هیچ چیز ملکوتی تر از آن نیست.

You are not going to inherit anything. You

Have already inherited it- that is your life.

 Be loving and respectful to it.

میراثی به تو نخواهد رسید.

تو پیش از این ارث خود برده ای.

حیات تو میراث توست.

به آن عشق بورز و تکریمش کن.

There is something of immense

Importance about truth:

Unless you find it, it never becomes truth

to you.

If it is somebody ele’s truth and you

borrow it, in that very borrowing it is no

longer true- it has become a life.

حقیقت راز شگفت انگیزی با خود دارد.

مگر آن را بیابی ور نه هرگز به حقیقت تو تبدیل نمی شود.

اگر حقیقت دیگری باشد و تو آن را به عاریه گرفته باشی.

تا آن زمان که عاریه ای بماند، حقیقی نیست.

حقیقت عاریه ای، حقیقت نیست. کذب است و دروغ.

Not speaking is not silence. You may

Not be speaking, you may not be uttering

 anything, But inside a thousand and one

thoughts are running. There is continuous

flow of thoughts, day in, day out.

دم فرو بستن به معنای سکوت نیست.

شاید سخنی نگویی، شاید هیچ نگویی،

امّا هزاران فکر در درونت در آمد و شد می باشند.

جریان مداومی از افکار، روز و شب در حرکت­اند

You need power only to do something

 harmful.

Otherwise love is enough, compassion

is enough.

تو خواهان قدرتی تا آزار برسانی،

و گرنه عشق کافی­ست، مهربانی کافی­ست.

یه شعر و یه مطلب براتون تو این پست گذاشتم، امیدوارم که خوشتون بیاد. خواهشاً نظر بدید و بگید که از چه مطالبی بیشتر خوشتون میاد که در حدّ توان در پست های بعدی قرار بدم.  

                                              مپسند که دور از تو برای تو بمیرم
                                              صید تو شدم من که بپای تو بمیرم

                                           هر عضو ز اعضای تو غارتگر دلهاست

                                                  ای آفت جان بهر کجای تو بمیرم

                                        گر عمر ابد خواهم از آنست که خواهم  

                                                 آنقدر نمیرم که به جای تو بمیرم

                                                با همه لطف تو هم از روی عتابست

                                                   تا هم ز جفا هم ز وفای تو بمیرم

                                                 آخر دل حساس ترا کشت امیرا   

                                                 ای کشته احساس برای تو بمیرم

                                                                                                     امیری فیروزکوهی

سخنان دلاویز

ای درویش! توحید نه آن است که او را یگانه دانی، توحید آن است که او را یگانه باشی.

اگر بر سر آب روی خسی باشی، اگر به هوا پری مگسی باشی، دلی به دست آور تا کسی باشی.

یکی، چهل سال علم آموزد چراغی نیفروزد، یکی سخنی گوید دل خلقی بسوزد.

مست باش و و مخروش، گرم باش و نجوش، شکسته باش و خاموش که سبوی درست به دست برند و سبوی شکسته را به دوش.

دشواری خلق از سه چیز است: از وقت، پیش می خواهند و از روزی، بیش می خواهند و از آن دیگری، از آن خویش می خواهند.

طاعت به امید بهشت مزدوری است، مزدوری از دوستی دوری است.

دی رفت و باز نیاید. فردا را اعتماد نشاید. وقت را غنیمت دان که دیر نپاید. بسی بر نیاید که کسی را از ما یاد نیاید.

شریعت آب است و حقیقـت آفتاب، جهان زنـده بـه آب است و روشن به آفتـاب. میان حاجی و کعبه، بادیـه در میان است و میان بنده و حق، نفس در میان است.

در سخاوت چون باد باش که بر هر کس وزی، در شفقت چون آب باش که به هر کشتی برسی، امّا در صحبت وحشی باش تا با هر کس نیامیزی.                                                                                                                       

                                                                                                               خواجه عبدالله انصاری

» کانال موسیقی های جذاب ( سه شنبه هفتم اردیبهشت ۱۴۰۰ )
» اشعار زیبا ( دوشنبه ششم اردیبهشت ۱۴۰۰ )
» دو شعر زیبا ( دوشنبه سی ام اردیبهشت ۱۳۹۸ )
» اشعار عاشقانه ( جمعه یکم آبان ۱۳۹۴ )
» نیروی نامرئی ( دوشنبه بیست و هشتم اسفند ۱۳۹۱ )
» من از خدا خواستم ... ( شنبه بیست و سوم دی ۱۳۹۱ )
» Ruls of Life ( سه شنبه نوزدهم دی ۱۳۹۱ )
» مهر مادر ( سه شنبه دوازدهم دی ۱۳۹۱ )
» ( سه شنبه شانزدهم آبان ۱۳۹۱ )
» ( سه شنبه شانزدهم آبان ۱۳۹۱ )
» ( پنجشنبه یازدهم آبان ۱۳۹۱ )
» شعر زیبا و دلنشین ( جمعه بیست و هشتم مهر ۱۳۹۱ )